Een pareltje dat gezien mag worden Jarenlang heb ik in de kast gestaan, niet weten waarnaartoe, totdat ik eindelijk terug het daglicht mocht zien. Gelukkig dat ik was! Ik werd op een tafeltje gezet naast de trap voor het raam. Heerlijk die zonnestralen op mij. Even later kreeg ik gezelschap, heel wat spullen stonden naast me en af en toe werd ik gevuld, niet met water maar met spulletjes die hun plaats nog niet zo goed kenden. Soms was ik zelf verstopt omdat er heel wat spullen bij werden gelegd. Af en toe werden ze weggehaald zodat ik terug kon pronken, spijtig genoeg was ik even snel terug verstopt met ander spullen. Vorige week verhuisde ik naar de badkamer. Ik stond in het midden van de kamer op mijn tafeltje. Het voelde vreemd aan zo in die belangstelling. Er was heel wat beweging op de gang. Ik hoorde iemand zeggen: ‘Dat gaat hier mooi zijn als die muren een nieuw kleurtje hebben en die spullen een vaste plaats krijgen.’ Opeens werd ik van mijn tafeltje